Fundacja Dom Ulgi w Cierpieniu / artykuł: Krótka medytacja o przyjaźni


Menu główne strona główna nasz Patron idea misja kalendarium historia gazetka archiwum artykuł multimedia informacje kontakt formularz	Refleksja nad uczuciami Czytając teksty Ewangelii, warto zwrócić uwagę na uczucia, jakich doświadczał Pan Jezus w różnych sytuacjach, które przecież “po ludzku” przeżywał. Ewangeliści, naoczni świadkowie, niektóre z nich odnotowali. Fakt Wcielenia i przyjścia na świat Bożego Syna wiązać się musiał z przyjęciem całej ludzkiej kondycji, wraz z życiem uczuciowym. Niestety, dość często się zdarza, że nie doceniamy potrzeby świadomego i dojrzałego kształtowania uczuć oraz powiązanych z nimi pragnień, co niekorzystnie wpływa na nasze życie duchowe. Przeżywanie relacji z Bogiem, jako tej, która jest podstawową w życiu, zakłada identyfikację z wzorcem, jakim jest nasz Pan, Jezus. Widzimy więc, że Chrystus przeżywał w swoim życiu cierpienie w różnych postaciach - od bólu fizycznego, poprzez cierpienie niezrozumienia i odrzucenia, opuszczenie, samotność, smutek, trwogę przed zbliżającymi się oprawcami oraz przed cierpieniem śmierci. Odczuwał też słabość i zmęczenie, wyczerpanie, głód i pragnienie. Ogarnięty litością zwracał się ku chorym, poranionym, zagubionym, ślepym, głuchym, niemym, trędowatym... przynosząc im nadzieję, uzdrowienie, oczyszczenie. Pan Jezus doświadczał też ludzkich radości i wzruszenia, uczuć wynikających z przyjaźni i bliskich więzi, rozrzewnił się i płakał nad stratą przyjaciela przy jego grobie. Oburzało i gniewało Go kupczenie w krużgankach świątyni. Wszystkie te uczucia łączyła jednak MIŁOŚĆ - w niej jednej zawierają się wszystkie - z niej biorą początek i w niej znajdują wypełnienie. Jeśli słowo MIŁOŚĆ zastąpimy tutaj słowem BÓG - wówczas wszystko nabierze nowego sensu. Podążając dalej śladem uczuć, można zauważyć, że były one przez naszego Mistrza przyjmowane i prowadziły do pełnego miłości działania. Można zatem wysnuć wniosek, że lektura Ewangelii uczy mądrej akceptacji i miłości swojej osoby oraz traktowania w taki sam sposób drugiego człowieka; uczy wolności i odpowiedzialności w podejmowanych życiowych decyzjach. Warto zatem przyjrzeć się swojemu życiu - może w wyniku refleksji doświadczane przez nas uczucia odnajdą swój właściwy kierunek i cel? Niewątpliwie, warto zmierzyć się ze swoim wewnętrznym światem emocji, choćby po to, by go porządkować, odnajdywać kierunek swojego życia i tym samym Boże pragnienia względem nas, odwieczny cel, Wolę Bożą wpisaną w serce, “biały kamyk z imieniem”. © Maria Chełmińska, październik 2011r.

Menu główne

archiwum

artykuł

Refleksja nad uczuciami

Czytając teksty Ewangelii, warto zwrócić uwagę na uczucia, jakich doświadczał Pan Jezus w różnych sytuacjach, które przecież “po ludzku” przeżywał. Ewangeliści, naoczni świadkowie, niektóre z nich odnotowali.
Fakt Wcielenia i przyjścia na świat Bożego Syna wiązać się musiał z przyjęciem całej ludzkiej kondycji, wraz z życiem uczuciowym. Niestety, dość często się zdarza, że nie doceniamy potrzeby świadomego i dojrzałego kształtowania uczuć oraz powiązanych z nimi pragnień, co niekorzystnie wpływa na nasze życie duchowe.

Przeżywanie relacji z Bogiem, jako tej, która jest podstawową w życiu, zakłada identyfikację z wzorcem, jakim jest nasz Pan, Jezus. Widzimy więc, że Chrystus przeżywał w swoim życiu cierpienie w różnych postaciach - od bólu fizycznego, poprzez cierpienie niezrozumienia i odrzucenia, opuszczenie, samotność, smutek, trwogę przed zbliżającymi się oprawcami oraz przed cierpieniem śmierci. Odczuwał też słabość i zmęczenie, wyczerpanie, głód i pragnienie.
Ogarnięty litością zwracał się ku chorym, poranionym, zagubionym, ślepym, głuchym, niemym, trędowatym... przynosząc im nadzieję, uzdrowienie, oczyszczenie. Pan Jezus doświadczał też ludzkich radości i wzruszenia, uczuć wynikających z przyjaźni i bliskich więzi, rozrzewnił się i płakał nad stratą przyjaciela przy jego grobie. Oburzało i gniewało Go kupczenie w krużgankach świątyni.
Wszystkie te uczucia łączyła jednak MIŁOŚĆ - w niej jednej zawierają się wszystkie - z niej biorą początek i w niej znajdują wypełnienie. Jeśli słowo MIŁOŚĆ zastąpimy tutaj słowem BÓG - wówczas wszystko nabierze nowego sensu. Podążając dalej śladem uczuć, można zauważyć, że były one przez naszego Mistrza przyjmowane i prowadziły do pełnego miłości działania.
Można zatem wysnuć wniosek, że lektura Ewangelii uczy mądrej akceptacji i miłości swojej osoby oraz traktowania w taki sam sposób drugiego człowieka; uczy wolności i odpowiedzialności w podejmowanych życiowych decyzjach.

Warto zatem przyjrzeć się swojemu życiu - może w wyniku refleksji doświadczane przez nas uczucia odnajdą swój właściwy kierunek i cel? Niewątpliwie, warto zmierzyć się ze swoim wewnętrznym światem emocji, choćby po to, by go porządkować, odnajdywać kierunek swojego życia i tym samym Boże pragnienia względem nas, odwieczny cel, Wolę Bożą wpisaną w serce, “biały kamyk z imieniem”.